Günlük yaşamda spontane ve doğaçlama hareketler dizisini kullanıyoruz: oturmak, ayakta durmak, geri dönmek, elimizi havaya kaldırarak koşmak, ayaklarımızı kaldırmak… vb. Bunlar bize denemek ve oynamak için çok fazla malzeme sunuyor. Genellikle hareket ederken beden parçalarımızı bilinçsizce hareket ettiririz, çünkü “genellikle” böyle yaparız. Fakat vücudumuzu farklı şekilde de deneyimleyebiliriz. Bu belki yeni bir yaklaşım, belki de şimdiye kadar fark etmediğimiz bir şey. Kendi bedenlerimizle bir diyalog. Birincil görev, vücudumuzun onu hareket ettirmemiz için bizi nasıl yönlendirdiğini bulmaktır ve bedenlerimizi nasıl kontrol edebileceğimizi bilmemektir. Belki belirli bir hareketin görünümü o kadar farklı olmayacak, ama manevi niteliği bireysel ve kişisel olacaktır!
Çocuklar hâlâ özgür ve devinişsel davranışları bakımından zengindir. Bu materyali, fiziksel ifadedeki alışkanlıkları “dans edemem” e kadar zaten istemsiz düşünen yetişkinlerden çok daha farklı bir şekilde, her gün “uygularlar”. Aynı anda kendiliğindenlik, neşe ve duygu dansa yansıtılır. Bu yüzden heyecan verici alanları keşfedebiliriz: Yürüme hareketi veya zıplama dans mıdır? Atılan ve havada sallanan zımbalanmış bir top mu dans ediyor? Yapraklar dans ediyor mu yoksa sadece rüzgar mı esiyor? Günlük hareketlerimiz mutlaka amaçlanmış ve maksatlı fiziksel aktiviteler mi, bu arada dans değil mi? Hareket ve dans arasındaki fark nedir sorusu hiç de ilginç değil ise, şu anda sadece günlük hareketlerin koreografisini mi yaratıyoruz?